South of Midnight inceleme: Oynanır mı?

South of Midnight incelemesi:   Compulsion Games'in son çalışması olan bu aksiyon-macera oyunu, teknik ve mekanik seçimlerinin yanı sıra anlatı gücüyle de uzun süredir konuşuluyor gibi görünüyor. Güney gotik estetiğini ve Afrika-Amerikan folklorunu stop-motion görseller ve ballad anlatımıyla harmanlayan South of Midnight, oyuncuya derin bir anlatı sunarken aynı zamanda tartışmalı oyun kararlarıyla da dikkat çekiyor.

Geceyarısı Güneyi İncelemesi: Güney Gotik Yolculuğu

Hazel, South of Midnight'ın ana karakteridir. Güney'de annesiyle birlikte bir mobil evde yaşayan atletik, zeki ve küstah bir gençtir. Açılış sahnesinde, bir kasırga Hazel'ın annesini ve evini alır ve onu annesini aramak için büyülü bir gerçeklikte bir yolculuğa gönderir. Bu anlatı, klasik kahramanın yolculuk arketipini takip ederken aynı zamanda The Wizard of Oz gibi ikonik metinlere de açık göndermelerde bulunur.

Ancak Hazel'ın yolculuğu sadece bir "arama" eylemi değildir; yol boyunca karşılaştığı karakterlerin çözülmemiş halk hikayelerini tamamlamalı ve onları kendi kaderlerinden kurtarmalıdır. Bu hikayeler bazen komik, bazen rahatsız edici ve çoğu zaman dokunaklıdır. Hazel bu hikayelerle fiziksel ve duygusal bir yolculuğa çıkar ve tamamladığı her hikaye onu hem annesine hem de kendisine yakınlaştırır.

Teknik Değerlendirme

South of Midnight, Unreal Engine'in eski bir sürümünü kullanır. Bu seçim bazı grafiksel sınırlamalar getirse de, oyunun görsel tasarımı bunu büyük ölçüde telafi ediyor. Amerikan Güneyi'nin bataklık koyları, terk edilmiş malikaneleri, loş orman yolları ve doğaüstü varlıkları o kadar ayrıntılı ve ruhlu bir şekilde işlenmiş ki, teknolojik sınırlamalar önemsiz hale geliyor.

Oyun  varsayılan olarak  bir stop-motion efekti içerir . Bu görsel stil, anlatının öte dünyadan doğasını vurgulamada etkili olsa da, bazı oyuncular için pratikte sarsıcı olabilir. Gerçekten de, kare hızı sorunları yaşayan oyuncular efekti devre dışı bırakmayı seçebilirler; bu da deneyime zarar verebilir.

Oyunda  yer almamasına  rağmen de South of Midnight'ın aydınlatma sistemi etkileyici bir atmosfer yaratmayı başarıyor. Sabit ışık kaynakları, alandan alana değişen ışık sıcaklıklarıyla duygusal geçişleri başarıyla destekliyor. Yumuşak gölgeler ve düşük kontrastlı ışık geçişleri, özellikle Bataklık gibi yarı karanlık ortamlarda  mekanların havasını derinleştirir.

Ayrıca gölgenin kullanımı sadece estetik değil  aynı zamanda işlevseldir.  . Gölgenin yoğunluğu ve konumu, oyuncunun psikolojik olarak nasıl hissetmesi gerektiğini yönlendirir: tehlikeli, endişeli veya melankolik. Hacimsel aydınlatma efektleri  , tozlu hava veya sabah sisi gibi detaylarla birleştirildiğinde, oyuncuya neredeyse dokunsal bir alan hissi verir. Bu teknik sınırlamalara rağmen, sonuç estetik ve işlevin nasıl dengelenebileceğinin başarılı bir örneğidir.

Ses Tasarımı ve Performans

South of Midnight'taki seslendirme ve performans yakalama kalitesi birinci sınıf. Oyuncu kadrosundaki tek bir oyuncu bile gülümsemiyor ve karakterler otantik ve inandırıcı. Bu başarı, anlatının duygusal yoğunluğunu aktarmada önemli bir rol oynuyor.

Müzik notası neredeyse bir karakter gibi işlev görüyor. Halk şarkıları, ilahiler, blues ezgileri ve sinematik tonlar iç içe geçiyor. Bazen dramatik bir tırmanışa öyküsel bir halk şarkısının eşlik ettiği anlar akılda kalıcı oluyor. Yine de bazı parçaların sekanslara entegrasyonu zaman zaman dengesiz hissedilebiliyor.

Savaş Sistemi

Ne yazık ki oyunun zayıf noktası aksiyon mekanikleri. Hazel'ın dövüş repertuvarı kağıt üzerinde zengin: hafif ve ağır saldırılar, kaçma, dört özel yetenek. Ancak pratikte dövüş sistemi Souls-lite hissi yaratmaya çalışıyor ancak başarısız oluyor. Kamera kontrolü, hedef kilitleme sistemi ve animasyon gecikmeleri hepsi can sıkıcı.

Dövüşlerin büyük çoğunluğu dar alanlarda ve tekrarlayan düşman tipleriyle gerçekleşiyor. Bu da oynanışı monoton ve hatta bir angarya haline getiriyor. Hazel gibi akıllı ve çevik bir karakter için sadece dövüş mekanikleriyle ilerleyen bir yapının neden tercih edildiği sorusu akla geliyor. Hile, gizlilik veya kelime oyunları gibi daha yaratıcı çözümler oyunun ruhuna çok daha uygun olabilirdi.

Hareket ve Keşif

Hazel'ın çevresel hareketliliği savaştan daha iyi çalışır. Çift zıplama, duvarda koşma, kancalarla tutunma ve güç itme gibi hareketler hem keşif hem de bulmaca çözme için kullanılır. Çevre tasarımı genellikle bu mekanikleri destekler.

Ancak bu sistemler mükemmel değil. Parkur sekansları yön duygusundan yoksun, tekrarlayıcı ve zaman zaman çeşitlilik için eklenmiş gibi hissedilebilir. Bu bölümler ayrıca oyunun atmosferik halk müziğiyle çatışan aksiyon müziğiyle destekleniyor ve bu da kopukluk hissini daha da artırıyor.

Bir Anlatının Ağırlığı, Bir Oyunun Hafifliği

South of Midnight etkileyici bir anlatı ve görsel deneyim sunuyor, ancak mekanik olarak tutarsız ve zaman zaman yetersiz. Hazel'ın hikayesi ve tematik derinliği oyunu anlamlı kılıyor. Ancak oyunun merkezine yerleştirilen dövüş sisteminin vasatlığı ve teknik kusurlar bu büyülü atmosferde keskin bir tezat oluşturuyor.