Expeditions: Rome incelemesi: Oynanır mı?

Expeditions: Roma Ön İnceleme: Ordularını bir şehirden diğerine daha hızlı taşımak için yıllarca yollar inşa eden bir medeniyeti düşünün. Basit toprak yollardan bahsetmiyorum. Uygun boyutlarda taşlar elde etmek için yıllarca kayaları kırdılar ve sonra bu taşları mükemmel mühendislikle düzenli bir şekilde birleştirerek muhteşem yollar inşa ettiler. Dahası, bunu binlerce yıl önce hayal ettiler ve uygulamaya koydular. Yol mühendisliğini icat eden medeniyetten bahsediyorum. Bu yollar sayesinde imparatorluk içinde güvenli ticaret yolları ve mükemmel sosyal gelişim sağlayan Roma İmparatorluğu'ndan bahsediyorum. O zamanlarda yaşayıp Legatus olmak istemeyen var mı?

Expeditions: Roma önizlemesi

2013 yılında  Expeditions: Conquistador  ve 2017 yılında Expeditions: Viking oyunlarını geliştirerek oyun sektöründe güzel bir yükseliş yaşayan Logic Artists, 20 Ocak 2022'de piyasaya sürülecek olan Expeditions: Rome oyunuyla bir Legatus'un hayatının zorluklarını yakından hissettirmeyi vadediyor. Romanın kaderi artık biz oyuncuların elinde.

Oyun yapımcıları oyunun RPG ve Strateji türünde olduğunu söylese de ben demoyu oynarken sanki TBRPG (Turn Based Role Playing Game) türünde oynuyormuşum gibi hissettim. Daha sonra internette biraz araştırma yaptığımda onlarca yıldır RPG dediğimiz türü Türkçe'ye RPG olarak çevirdiklerini öğrendim ve kendi kendime gülerken yeni bir şey öğrenmenin sevinci sardı etrafımı. 

Oyunun sıra tabanlı savaş yapısında, birden fazla karakteri bir takım olarak kontrol ediyoruz. Test etme fırsatı bulduğum demoda, ana karakter dışındaki yan karakterlerin eşyalarına veya yetenek ağaçlarına müdahale edebileceğim bir panele rastlamadım ancak ana karakterimizin ilerleyişindeki birçok değişkeni kontrol edebiliyoruz. Oyunun geliştiricileri, devam edeceğimiz macerada 5 benzersiz yoldaşımızın her birinin seviyelerini arttırdıkça kapsamlı taktiksel seçimler yapabileceğimizi vadediyor. Yani sadece ana karakterimizin değil, yan karakterlerin de eşyalarına ve yetenek ağaçlarına erişebileceğiz.

Oyunun dövüş yapısı dışında genel olarak diyalog bombardımanına tutuluyoruz. Diyaloglarda İngilizce'de pek kullanılmayan bazı kelimelere rastladım ve olayların gidişatını anlamak için sözlük kullanmak zorunda kaldım. Bu oyunu oynarken İngilizcemi oldukça geliştirmiş olacağımı düşünüyorum. Aslında okullarda İngilizce derslerinde bu tarz oyunlar oynanmalı. Bu kadar gelişmiş bir eğitim sistemimiz olsaydı; bunların kesinlikle müfredata eklenmesini isterdim. Oyunun diyalog kısımlarını başarıyla geçip ilgi alanlarımıza uygun şekilde ilerleyebilmemiz için karakter oluşturma sırasında Ethos, Logos veya Pathos seçeneklerinden birini seçmemizi istiyor. Bu seçimler sayesinde sadece karakterimizin mizacına uygun diyalogları seçip oyunun gidişatını mizacımıza göre yönlendiriyoruz. 

• Ethos: Otoritemizi, gücümüzü ve yeteneklerimizi kullanarak karşı tarafı ikna ederiz.
  
• Logos: Sağlam mantıksal argümanlar sunarak, akıl yürütme gücümüzle karşı tarafı ikna ederiz.
• Pathos: Karşı tarafı duygusal manipülasyon veya heyecanlı konuşmalar kullanarak ikna ederiz.
  
  

Oyundaki diyaloglardan anladığım kadarıyla yaptığımız seçimlere göre entrikalarla dolu bir dünyada hayatta kalmaya çalışacağız. Belki de entrikalar yaparak bazı soyluların başlarının bedenlerinden ayrılmasına sebep olacağız. Desteklenen diller arasında İngilizce, Fransızca, Almanca, Çince, Japonca, Lehçe, Rusça ve İspanyolca yer alırken Türkçe şu an için mevcut değil. Böylesine heyecanlı, entrika dolu bir diyalog oyununu Türkçe oynamayı çok isterdim ama bizden yeterince para kazanamadıkları için Türkçeye çevirme zahmetine girmemişler sanırım. 

Hikayemiz Lesbos'a bir gemi yolculuğuyla başlıyor. Senatör babamızı öldürdüler. Mirası devralacak olan kardeşimiz diğer kardeşlerini öldürmek istiyor. Tam kafamız kesilecekken; babamızın yakın bir arkadaşı bizi Roma'dan gemiyle Lesbos'a götürmeye çalışıyor. Gemide takım arkadaşlarımızla ilk tanışma diyaloglarımızı yaşıyoruz. Kaptandan Lesbos'a ne zaman vereceğimizi öğrenmeye çalışırken; mavi bayraklı bir korsan gemisi yandan bize çarparak korkunç bir şekilde eziyor ve güvertemize çıkıyor. Şimdi sebepsiz yere mi öleceğiz? Onlara da saldırıyoruz. Daha savaş görmedik, bu yüzden genç ellerimizle silahlarımızı kapmalı ve korsanların kanını dökmeliyiz. Yoldaşlarımızla Lesbos'a vardığımızda, Roma topraklarında bir Legatus'un hayatını yaşamaya başlıyoruz, maceradan maceraya atlıyoruz. 

Çok daha iyi görsel efektlere sahip oyunlar oynamış olsam da oyunun görsel efektlerini oldukça yeterli buldum. Karakterlere vurulduğunda oluşan kan efektleri veya uzuvlarından bazılarının koptuğu sahneler bana oldukça gerçekçi geldi. Hiçbir şeyi maskeleme ihtiyacı hissetmeden gerçek bir deneyim sunmak istediler. Dönem kıyafetleri, silahları ve yapıları tam da olması gerektiği gibi tasarlanmış ve ince detaylar göz ardı edilmeden ustaca modellenmişti. Lejyoner kampındaki çadırların kenar işçiliği bile düşünülmüştü. Beni gerçekten o atmosfere soktu ve MÖ 1. yüzyılda yaşıyormuşum gibi hissettirdi. 

Oyunun müzikleri bizi heyecanlandırmak veya sakinleştirmek ve içinde bulunduğumuz duruma göre mantıklı kararlar aldırmak için iyi tasarlanmış. Çatışma sırasında kullanılan silahlara göre oluşturulan ses efektleri tatmin ediciydi. Ancak, adamı kılıçla bıçakladığınızda "aaaaaghghagh" diyor ve sonra duruyor. Bir süre ses çıkarmıyor. Şu an biri karnıma kılıç saplasa; tüm çatışma bitene ve ölene kadar çığlık atmaya devam ederdim. Sesim hiç bitmezdi. Çığlık atardım. Sanırım hiçbir oyunda bu tarz bir gerçekçilik kullanmıyorlar çünkü çok rahatsız edici olurdu. Böyle olunca gerçekçilik biraz azalıyor. 

Ama farklı bir açıdan düşündüğümüzde; sıra tabanlı bir RPG oyunu oynuyoruz. Diyelim ki sıramız geldiğinde düşmanımızın bağırsaklarını kılıcımızla deldik. İstediğim gibi ciyaklamaya başladı. O an kendime bir kahve yapmak istedim. Diyelim ki kalktım ve bilgisayarın başında yarım saat geçirdim. Yarım saat boyunca ciyaklamaya devam edecek ve belki daha uzun sürerse işkence sesleri saatlerce evin duvarından duvara yankılanacak. Duvara bardak dayamış komşuların 155'i araması sonucu kapım kırılacak ve ben sırtım kelepçeli bir şekilde halının üzerinde yatıyor olacağım. O an sanki seri katili yakalamış gibi sevinçten havalara uçan kahraman polisler diğer odalardaki kurbanları bulamıyor bla bla bla... Fazla mı abarttım? Durun, bu sadece başlangıç. Yazılarımda size daha ne entrikalar kuracağım... 

Oyunun harita yapısı gerçek dünyadan birebir alınmış. Roma İmparatorluğu topraklarında gezerken sanki 2100 yıl öncesine tanıklık etmek istercesine genel kültürle bombardımana tutuluyoruz. Kuzey Afrika, Galya ve Roma'nın kendisi de dahil olmak üzere birçok coğrafyada ayak izlerimizi bırakacağız. Bir şehirden diğerine veya ilgili kamp noktasına gitmek için genel haritada ilgili yere tıklıyoruz. Oyun zamanı hızlanıyor ve bizi birkaç saniye içinde oraya götürüyor. Ana haritada hızlı bir şekilde gezerken; oyundaki zaman da mesafeye göre hızlı bir şekilde ilerliyor. Demo modunda oynarken atla gezdim ama oyunun genelinde kesinlikle gemi yolculukları mevcut. Çünkü oyuna Roma'dan Midilli'ye giden bir gemide başladık. 

Demoyu oynadığımda, oyunun çok oyunculu veya çevrimiçi modunun olmadığını gördüm. Tamamen tek oyunculu modda oynanan oyunun gelecekte çok oyunculu bir modu olup olmayacağını tahmin edemiyorum. Oyunu ben yapsaydım, kendime "Çok oyunculu mod koyar mıydım?" diye soruyorum. Oyunun genel mantığına aykırı olacağı için, kendime "Koymazdım" cevabını veriyorum. 

İlk savaş bittiğinde ve karakterimize ilk becerileri vermemiz gerektiğinde, rol seçimi ekranı gelir. Ben okçu olmayı seçtim. Diğer seçenekler arasında ağır yakın dövüş, suikastçı ve destek rolleri bulunur. Seçtiğimiz role bağlı olarak, farklı beceriler açılır ve bu becerileri karakter menüsünden seçeriz. Yine, seçtiğimiz role bağlı olarak, doğru silah ve zırh seçimlerini yapmamız gerekir.